zaterdag 29 december 2012

Vakantie


Al heel lang ligt dit garen mij aan te staren: "Brei mij, brei mij, kijk eens hoe mooi ik ben" .  Ik heb dit garen een tijd geleden, voor een groot deel toen ik herstelde van mijn gebroken enkels, zelf gesponnen. Ik heb de wol zelf geverfd voor ik het ging spinnen.
Het is een mengsel van wol, zijde en een beetje linnen. Ik heb het laten mengen bij World of wool, daarna geverfd en gesponnen, het is 1 kilo garen, er kan dus van alles van, maar het bleef liggen.

Dat komt doordat ik een huis vol knuffels heb, die voortdurend mijn aandacht vragen. De ene keer willen ze een vriendje van ander wol, dan zijn hun patronen weer op, en dan willen ze zich ook nog verspreiden over de hele wereld, zodat ik veel bezig ben met het versturen van hun patronen. Er is inmiddels wel een vrolijke wereldgemeenschap van naar schatting tegen de 10000 Jacobus apen.

Maar nu is het vakantie, ik heb de knuffels toegesproken, ze moeten zich nu even zelf redden, vriendjes genoeg.

En nu heb ik tijd om dat mooie garen te breien, het wordt een vest.


Ik gebruik dit patroon, maar ja, ik zou ik niet zijn als ik er niet een eigen draai aan geef.

zondag 23 december 2012

Mini voor kerst


Dit is een heel klein beertje, het kleinste dat ik ooit van het patroon van Vera heb gebreid. Nu kun je op foto's niet goed zien hoe groot of klein iets is, daarom nog een keerdit beertje met een munt:


en samen met de grootste Vera die ik heb gebreid:


Deze kleine Vera breide ik van lace garen (800 meter op 100 gram) op naalden 1,5, voor mij een heel gepriegel. En, omdat uitersten toch altijd leuk zijn, overweeg ik nu of ik naaldjes 1,2 ga proberen. Ik heb een site gevonden waar je rondbreinaaldjes van die maat kunt kopen, dat is voor mij wel een must.


Het grappige is dat het hele knuffelavontuur ooit is begonnen met kleine beertjes. Hierboven zie je mijn mini Vera samen met een beertje uit de allereerste serie die ik breide, in 1999 breide ik 8 van deze kleine rode beertjes voor in de kerstboom. Ook toen gold: hoe dunner het garen hoe beter.
Het was de eerste Kerst na mijn herseninfarct, het eerste najaar dus dat ik zonder werk thuis was. En ja, wat doe je dan:  beertjes breien!!

Mijn kinderen waren toen nog allemaal thuis en zij en hun vriendinnetjes waren dol op de kleine beertjes, ze waren dan ook snel weg, nadat de kerstboom werd opgeruimd, gelukkig heb ik er nog één.

Met deze beertjes wens ik iedereen een goede en gezellig kerst.